Şamil | Kategoriler | Konular

Medh, medıh

MEDH, MEDİH

Medh övgü, medih ise yapılan güzel işlerden
dolayı dil ile yapılan övgü. Medhin zıttı zemmdir.
Zemm birinin aleyhinde kötü sözler söylemek ve onun çirkin, eksik
hallerini ortaya dökmek demektir.

Medhe lâyık kimseleri medhetmek, toplum
arasında faziletin ve kemalin artmasına neden olabileceği
gerekçesiyle hoş görülmüş ve hatta teşvik
edilmiştir. Ancak medhe lâyık olmayan kişileri medhetmek,
oldukça çirkin bir davranıştır.

Bir kişiyi medhederken, medhedenin dikkat etmesi
gereken bazı noktalar vardır. Bunlar; övgüde fazlaya kaçıp
sözü yalanla bitirmemeli; söylenen sözün içine riyâ karışmamalı;
zalim ve alçak kişileri övme yoluna gitmemelidir.

Hz. Peygamber (s.a.s)'ın huzurunda bir zat, orada
bulunan diğer kişiyi. övmeye kalkışınca
Resulullah (s.a.s): "Kardeşinin boynunu bıçaksız
olarak kestin" buyurarak, yüz yüze övgünün yasak olduğunu
belirtmek istemiştir.

Hz. Ebu Bekir (r.a) kendisi övüldüğü zaman,
utancından ve Allah korkusundan dolayı el açıp şöyle
dua ederdi: "Ey Rabbim! Sen beni benden daha iyi bilirsin. Ben de
kendimi başkalarından daha iyi bilirim. Ey Âlemlerin Rabbı!
Halkın bende zannettiği iyilik ve faziletleri bana nasip ve
bende olup halkın bilmedikleri günahlarımı af et! Söyledikleri
güzel özellikler karşılığında beni, kendini
beğenmişlik ve gurur gibi şeylerden koru!":

Medhetme konusuna dikkat etmeli ve olur olmaz, her
zaman ve her durumda medhe kalkışmamalıdır. Zira
Peygamber Efendimiz (s.a.s), "Onu bunu medhedip duranları görünce
yüzlerine toprak saçınız" buyurarak, bu tür bir medhe
kalkışanın, aşağılayıcı bir sonuçla
karşılaşacağını bildirmiştir.

Mefail HIZLI


Konular