Şamil | Kategoriler | Konular

At etı

AT ETİ

Kur'an-ı Kerîm'de atlardan savaş aracı
olarak söz edilir. Allah, binmeniz ve süs hayvanı edinmeniz için
atları, katırları ve merkepleri yarattı" (en-Nahl,
16/8). Hz. Peygamber, Kur'an'da haram olduğu bildirilen
hayvanların dışında, bazı hayvan isimleri vererek
veya vasıflarını belirterek bu konuda yasaklar
koymuştur.

Câbir (r.a.)'den rivayete göre, şöyle demiştir:
"Nebî (s.a.s.), Hayber gününde bizi katır ve merkep (eti
yemek)'ten menetti. Bize atı yasaklamadı" (Buhârî, Cihad,
130; Meğâzî, 35, 62; Zebâih, 27, 28; Ebû Dâvûd, Cihâd, 45, 63,
98; At'ime, 33; Nesâî, Hayl,1; İbn Hanbel, VI, 346).

Diğer yandan Hz. Peygamber'in at etini
yasakladığına dair de birtakım rivayetler
gelmiştir. (Ebû Dâvûd, At'ime, 25; Nesâî, Sayd, 30; İbn Mâce,
Zebâih, 14)

Yukarıdaki delillere göre, İmam Ebû Yusuf,
İmam Muhammed, İmam Şâfiî ve İmam Ahmed b. Hanbel,
prensip olarak at eti yemenin caiz olduğuna hükmetmişlerdir. Ebû
Hanîfe ise bu konuda, yasak bildiren hadisleri de dikkate alarak at
etinin tenzihen mekruh olduğunu söylemiştir. Mâlikîlerin meşhur
görüşüne göre ise, at eti yemek haramdır (Zeylaî,
Nasbu'r-Râye, IV, 196, 198; İbn Rüşd, Bidâyetü'l-Müctehid,
I, 455).

Hadiste at etinin yasaklanması necis (pis)
oluşundan dolayı değil, zamanında cihat aracı
olduğu için hürmetendir. Bu yüzden onun artığı da
necis sayılmamıştır (İbn Âbidin,
Reddü'l-Muhtâr, Terc. A. Davudoğlu, İstanbul 1987, XV, 234;
Seyyid Sabık, Fıkhu's-Sünne, Kahire, (t.y),III, 254, 255;
ez-Zühaylî, el-Fıkhu'l-İslâmî ve Edilletühû, Dimeşk,
1405/1985, III, 508, 509).

Hamdi DÖNDÜREN


Konular